یک طرشت بود و یک حسینیه

حسینیه‌ای که تا 50 سال پیش هر سال در ماه‌های محرم و صفر اهالی را در یک چادر بزرگ دور هم جمع می‌کرد تا اینکه ساختمانی مسقف با کمک خیّران و اهالی ساخته شد. برگزاری مراسم عزاداری در دوران مختلف خاطرات مشترک شنیدنی برای اهالی به یادگار گذاشته است. «رضا طرشتی‌نژاد» دبیر شورایاری محله طرشت می‌گوید: «زمانی که طرشت روستا بود طایفه‌های مختلف در روستا با پارچه‌های مشکی گذرها را سیاهپوش و چادر بزرگی را با ستون‌های چوبی و طاق‌نماها دور یک حوض بزرگ برای عزاداران برپا می‌کردند. یک طرشت بود و یک حسینیه. 50 سال است که عزاداران حسینی زیر سقف ساختمان حسینیه جدید جمع می‌شوند اما با همان برنامه و سنت قبل. همیشه در روز عاشورا گروه‌های سینه‌زنی قبل از غروب آفتاب از کوچه اصلی محله طرشت از بقعه شیخ عبدالله تا بالای بزرگراه شیخ فضل‌الله‌(گذر قلیان فروش سابق) می‌رفتند و بر می‌گشتند و صبح روز تاسوعا تا قبل اذان در همین مسیر سینه‌زنی می‌کردند. از قدیم مرسوم بود که در دهه اول از عزاداران با چلوخورشت قیمه و قورمه، دوغ و بورانی از عزاداران حسینی پذیرایی شود.» البته امسال با توجه به پروتکل‌های بهداشتی ستاد ملی کرونا، شیوه عزاداری تغییر کرده و بیشتر شامل عزاداری با رعایت فاصله در فضای باز و کمک‌های مؤمنانه است.